Jesteś cudem...

"Problem z cudami polega na tym, że nie zawsze umiemy je dostrzec. 
Czasem w pierwszym momencie wyglądają na potworny, nienaprawialny błąd. 
Sekret polega na tym, żeby odnaleźć w tym bałaganie cud."


Kiedyś ważna dla mnie osoba napisała do mnie list pożegnalny. Była przekonana, że to nasze ostatnie spotkanie, ostatnia rozmowa, ostatni kontakt. Życie jednak zaskakuje. Dziś szukając rachunku do opłacenia natknęłam się na niego w szufladzie. Rozsiadłam się wygodnie i przebiegłam wzrokiem po literach układających się w słowach, a ostatecznie w - niezwykłą! - całość.

Czasem nie rozumiem tego, dlaczego ludzie nie mogą być ze sobą. Teoretycznie się dogadują. Dobrze czują w swoim towarzystwie. A jednak. Powodów jest mnóstwo. Bo to, co na pierwszy rzut oka do siebie pasuje, w istocie ma mnóstwo rys. Takich relacji w moim życiu było dwie. 
Jedna zakończyć się nie potrafi i odbija się czkawką, a mnie zmusza do zadawania sobie pytań: "Czy ja naprawdę jestem aż takim zwyrolem, którego trzeba nienawidzić?". 
Druga to przerywany romans, który potrafił dobić mnie mocno do ziemi, choć początkowo był dłonią, którą chwyciłam, aby wstać z kolan. I szansą na docenienie własnego człowieczeństwa, własnej kobiecości.


Obie tak skrajnie różne. Obie tak mocno wczepione w moje myśli. Obie ważne. Obie dające siłę i zabierające ją z nawiązką. Z jedną być nie mogłam, choć pragnęłam tego całym sercem, z drugą - dłuższy czas chciałam, ale gdy pojawiła się możliwość na związek - zrozumiałam, że to mnie zniszczy. 
Obecnie każda z nich wiedzie własne życie nie zdając sobie sprawy z tego, kim była dla mnie. I ile myśli poświęcam jej osobie. 


"Dlaczego nie przeczuwamy, że będą słowa, których nie zdążymy sobie powiedzieć?"


Coraz więcej myśli w głowie... 
Coraz więcej bólu... 
Ale wciąż staram się utrzymać w tej dziwnej wodzie o niepewnym gruncie. 
Stopy mi się jednak zaczynają ślizgać. Nurt... wodospad... Gdzieś tam. 


I wtedy przychodzi kartka z "34 Powodami Udowadniającymi Dlaczego Jesteś Cudem", która była dołączona do listu pożegnalnego. Oto raptem kilka z nich.


1) Bo istniejesz.
2) Ponieważ jesteś dobrą osobą.
3) Jesteś dzielna.
12) Ponieważ podnosisz się, gdy upadasz.
15) Pomagasz innym i jesteś dla nich oparciem.
24) Bo mocno się przytulasz. 
26) Nawet jak się na mnie denerwujesz to i tak się troszczysz. 
34) Ponieważ jesteś sobą. Po prostu.


I masa innych pięknych słów, które momentami wywołują szeroki uśmiech, ale też i rumieniec zawstydzenia.
A Ty nawet nie jesteś tego świadoma... 


Cóż... życie jest jedynym takim wybrykiem natury, który pędzi do przodu nie znosząc sprzeciwu i nie potrafiącym się nawet na sekundę zatrzymać. To my czasem się zamyślimy, zapatrzymy. Ale świat wokół nas wciąż biegnie w swym tempie. Najważniejsze to dostrzec cud. Bo cuda i miłość - one wciąż są wokół nas...


W słuchawkach: Caravan Palace - Lone Digger <3






"Miłość ujawnia swą pełną siłę, gdy dwoje zwykłych, 
słabych ludzi przemienia w istoty, 
które nie boją się ani zmian, ani nieszczęść, 
ani rozstań, ani chorób, ani życia, ani śmierci."

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Człowiek człowiekowi człowiekiem...

Obraz
"Nic, naprawdę nic, nie pomoże, jeśli Ty nie pomożesz dziś miłości." J uż dłuższy czas nic tutaj nie zamieszczałam, ale nie wynikało to stricto z braku doboru słów, chociaż fakt - na brak weny w ostatnim czasie narzekam. Chyba praca w istocie odbierała istotny pierwiastek chęci do pisania. Dobrze, że nie odebrała go do życia, bo to byłoby patowe. O statnie półtora roku - a podkreślam to często, ponieważ coś się wówczas odmieniło - pokazuje mi, że relacje międzyludzkie są trudne. Tym razem mam wrażenie, że jest coś, co kruszy moje mury. Wszystko jest niepewne. Delikatne. I chciałabym... naprawdę chciałabym... aby to było coś więcej. Ale na nic nie naciskam, niczego nie zakładam z góry. M oje myśli są wciąż pełne ludzi, których już dawno nie powinno tam być. Ale nawet gdy nie myślę, śnią mi się nocą. Tak jak dzisiaj... To jest straszne, bo nieraz rozmawiałam z ludźmi na temat tego, ze nie powinno się wracać do dawnych relacji, bo to zawsze jest powrót wspomnień...
Czytaj więcej

Przeddzień Halloween...

Obraz
 "- Śmiech oświetla życie. Jest jak lampa. - odparła. - Bez niego jest ciemno, duszno i ciasno, nawet wówczas, gdy świeci słońce." ~*~ Minęło około czterech miesięcy od mojego ostatniego wpisu tutaj. W każdym tygodniu pojawiała się myśl, że warto byłoby utrwalić czas, który minął, ale - standardowo - ciągle coś mnie od tego odciągało. W dużej mierze uciekałam w świat symulacji życiowej w The Sims 4. Pojawiała się we mnie wizja, którą chciałam tam przenieść, no i wygrywało to z chęcią napisania tutaj czegokolwiek. Ale, ale! Dzięki temu dzisiaj, gdy moja Połówka poszła spać, mam chwilkę, aby to wszystko jakoś poskładać w całość. W słuchawkach leci jakiś przyjemny ambient grany na pianinie.  Od ostatniego wpisu sporo się zmieniło. Przede wszystkim - we mnie. Może nawet nie tyle, że zniknęły wątpliwości, ale chyba po prostu bardziej skupiłam się na tym, co życie mi podarowało - na związku. Owszem, nie jest idealnie, pewnie nie wpisuje się w jakiś mój kanon idealnej relacji i nier...
Czytaj więcej

Frustracja i smutek...

~*~  Niezliczoną ilość razy w ostatnim półroczu myślałam o napisaniu tego wpisu. W mojej głowie układały się całe treści, które chciałam z siebie wylać, ale ostatecznie wygrywały inne sprawy albo okoliczności były niesprzyjające.  Powróciłam do czegoś, co ma mi pomóc okiełznać emocje, rosnącą złość i frustrację. Będąc na ostatniej wizycie u neurologa poprosiłam o przepisanie leku, który kiedyś pozwolił mi na pół roku stać się bardziej rozsądną, spokojną i skorą do przemyślanych zachowań. Niestety, poziom mojej złości w ostatnich miesiącach był na tyle przytłaczający, że uświadomiłam sobie, że bez farmakologii się nie obejdzie. Myślę też poważnie nad terapią. Jest to na tyle dobijające, że nie potrafię sobie z tym dać rady. Czuję się jak w klatce, czuję się nieszczęśliwa. Nieszczęśliwa w związku i mocno nim rozczarowana.  To skłoniło mnie do poważnej rozmowy z moją partnerką. Powiedziałam jej o swoich rozczarowaniach, o tym, jak mnie to wszystko przytłacza. Powiedziałam je...
Czytaj więcej