Muzycznie...

"Ludzie, którzy w przeszłości zostali mocno zranieni są bardziej lojalni, 
ponieważ nie chcą, aby ktoś cierpiał tak jak oni."
Słuchawki delikatnie wsunięte w uszy. W nich przyjemna muzyka. W głowie - myśli nieuporządkowane. Ostatnio mam wszystkiego w nadmiarze w kwestii uczuć i przeżyć. Duża potrzeba pisania, wena na wysokim poziomie, pozytywne nastawienie, wiele uśmiechu. Generalnie - jest dobrze. Ale tez i myśli mam takie nieskonkretyzowane, wiecznie jest ich dużo i jak wspomniałam na początku - ciężko je jakoś skatalogować. 

Niedziela oznacza jedno: koniec weekendu. Cały lipiec pracuję na drugą zmianę. Przesypiam cały poranek i południe, później wstaję, szykuję się i wychodzę do pracy. Wracam późnym wieczorem, czasem nocą. Przejeżdżam przez zmierzające do snu miasto z głośno dudniącą muzyką. Ten weekend znaczyły trzy spotkania: z kumplem z Wrocławia, oraz ze znajomymi w klubokawiarni na imieninach innego kolegi. Dzisiejszy dzień minął pod znakiem spotkania rodzinnego, odpoczynku na bujanym fotelu na tarasie. Na spacerze pod las z mamą i psem. I rozmowach. 

Słowa, słowa... 
Te momenty, gdy zostaję sama ze sobą, zwierzyńcem... Wtedy te wszystkie słowa układają się we mnie w całość. Do tego muzyka dostraja to do siebie znanej stacji. Mieliście kiedyś tak, że za jej sprawą płakaliście i śmialiście się w głos? Ja mam tak samo. 

Właściwie nawet nie wiem o czym chciałam, aby był ten wpis. Chyba chciałam posklejać różne słowa w zdania, aby zobaczyć, czy o tej porze jestem w stanie myśleć racjonalnie. Jak widać - nie najgorzej mi to chyba wyszło. 

Póki co - łapcie nutkę: Cleo - EVA ft. Mesajah .

I choć minął już prawie rok
Bez ciebie mój świat wciąż spowija mrok.
I chociaż wiem, że to niezbyt dobry myślenia tok
Brakuje mi naszych splecionych spojrzeń i splecionych rąk
Brakuje mi ciebie i brakuje nas.
A kiedy ciebie ma pragnę więcej, ciebie więcej.
Tak szybki leci czas.
W moim sercu ciągle jest dla ciebie miejsce
Do gwiazd wołam o pomoc
Bym przestał myśleć o tobie co noc...
A miłość jest jak zakazany owoc
Bo wiem, ze to złe za każdym razem, gdy robimy to...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Człowiek człowiekowi człowiekiem...

Obraz
"Nic, naprawdę nic, nie pomoże, jeśli Ty nie pomożesz dziś miłości." J uż dłuższy czas nic tutaj nie zamieszczałam, ale nie wynikało to stricto z braku doboru słów, chociaż fakt - na brak weny w ostatnim czasie narzekam. Chyba praca w istocie odbierała istotny pierwiastek chęci do pisania. Dobrze, że nie odebrała go do życia, bo to byłoby patowe. O statnie półtora roku - a podkreślam to często, ponieważ coś się wówczas odmieniło - pokazuje mi, że relacje międzyludzkie są trudne. Tym razem mam wrażenie, że jest coś, co kruszy moje mury. Wszystko jest niepewne. Delikatne. I chciałabym... naprawdę chciałabym... aby to było coś więcej. Ale na nic nie naciskam, niczego nie zakładam z góry. M oje myśli są wciąż pełne ludzi, których już dawno nie powinno tam być. Ale nawet gdy nie myślę, śnią mi się nocą. Tak jak dzisiaj... To jest straszne, bo nieraz rozmawiałam z ludźmi na temat tego, ze nie powinno się wracać do dawnych relacji, bo to zawsze jest powrót wspomnień...
Czytaj więcej

Przeddzień Halloween...

Obraz
 "- Śmiech oświetla życie. Jest jak lampa. - odparła. - Bez niego jest ciemno, duszno i ciasno, nawet wówczas, gdy świeci słońce." ~*~ Minęło około czterech miesięcy od mojego ostatniego wpisu tutaj. W każdym tygodniu pojawiała się myśl, że warto byłoby utrwalić czas, który minął, ale - standardowo - ciągle coś mnie od tego odciągało. W dużej mierze uciekałam w świat symulacji życiowej w The Sims 4. Pojawiała się we mnie wizja, którą chciałam tam przenieść, no i wygrywało to z chęcią napisania tutaj czegokolwiek. Ale, ale! Dzięki temu dzisiaj, gdy moja Połówka poszła spać, mam chwilkę, aby to wszystko jakoś poskładać w całość. W słuchawkach leci jakiś przyjemny ambient grany na pianinie.  Od ostatniego wpisu sporo się zmieniło. Przede wszystkim - we mnie. Może nawet nie tyle, że zniknęły wątpliwości, ale chyba po prostu bardziej skupiłam się na tym, co życie mi podarowało - na związku. Owszem, nie jest idealnie, pewnie nie wpisuje się w jakiś mój kanon idealnej relacji i nier...
Czytaj więcej

Frustracja i smutek...

~*~  Niezliczoną ilość razy w ostatnim półroczu myślałam o napisaniu tego wpisu. W mojej głowie układały się całe treści, które chciałam z siebie wylać, ale ostatecznie wygrywały inne sprawy albo okoliczności były niesprzyjające.  Powróciłam do czegoś, co ma mi pomóc okiełznać emocje, rosnącą złość i frustrację. Będąc na ostatniej wizycie u neurologa poprosiłam o przepisanie leku, który kiedyś pozwolił mi na pół roku stać się bardziej rozsądną, spokojną i skorą do przemyślanych zachowań. Niestety, poziom mojej złości w ostatnich miesiącach był na tyle przytłaczający, że uświadomiłam sobie, że bez farmakologii się nie obejdzie. Myślę też poważnie nad terapią. Jest to na tyle dobijające, że nie potrafię sobie z tym dać rady. Czuję się jak w klatce, czuję się nieszczęśliwa. Nieszczęśliwa w związku i mocno nim rozczarowana.  To skłoniło mnie do poważnej rozmowy z moją partnerką. Powiedziałam jej o swoich rozczarowaniach, o tym, jak mnie to wszystko przytłacza. Powiedziałam je...
Czytaj więcej