Pojąć wszystko...

"Miłość sama w sobie jest nie do pojęcia, 
ale dzięki miłości możemy pojąć wszystko."


Nastała we mnie taka noc, gdy nie wiem już jak spożytkować brak senności. Napisałam jeden list, po głowie chodzi mi kolejny, zajrzałam na czat, aby zagadać ze znajomymi, a nawet odpisałam na jedno ogłoszenie w kwestii pogadania z kimś o zainteresowaniach. I nadal mam ochotę pisać, więc uznałam, że skupię się na notce. To zawsze coś z korzyścią dla mnie samej.

Czas takiego spadku formy przeminął. Nastało to, czego oczekiwałam i póki co czekam, aż przestanie mnie boleć brzuch. Życie kobiet nie zawsze jest usłane różami, no chyba, że weźmiemy pod uwagę także aspekt posiadania przez ów róże kolców. Wtedy to powiedzenie ma większy sens. 
Mój ostatni czas jest czasem większego zamyślenia, chociaż żałuję, że nie umiem uporządkować tego bałaganu, który mi się tworzy w głowie. Widocznie wiosna i jesień to takie pory, gdy człowiek więcej analizuje, dochodzi do wniosków, to znów zadaje pytania, aby potem tworzyć jeszcze teorie spiskowe. Ta ostatnia kwestia natchnęła mnie kilka dni temu do napisania poprzedniego postu. Ale nie wracajmy już do tego. Jest we mnie cały bagaż ciekawych przemyśleń. Chciałabym móc je skonfrontować z niektórymi ludźmi, ale oni niekoniecznie chcieliby je skonfrontować ze mną. I znów taki punkt wyjścia. Cóż.

Jedynie czas jest w stanie sprawić, że elementy układanki wpadną na właściwe miejsca. Jest we mnie sporo krytyki do wielu aspektów, jakbym stała się bardziej wymagająca. Dotyczy to tak mojego związku, relacji koleżeńskich, ale nawet wzięcia do domu małego, miesięcznego kociaka od koleżanki z pracy. Jestem po prostu ostrożniejsza. Bardziej... rozsądna? To chyba właściwe słowo. Nie chcę rzucać się w pochopne decyzje czy pochopnie wypowiadać słów, aby później się borykać z ich brzemieniem. Z doświadczenia wiem, że nie ma nic gorszego, jak błagać Boga o pewien cud, a potem patrzeć jak ten cud następuje, gdy jest już na niego za późno. Chociaż jak to mówią - zawsze coś dzieje się po coś. Przynajmniej dało mi to do zrozumienia, że nie jestem martwa w środku. Ot co.


Dzisiejszą noc znaczy smooth jazzowa muzyka, ale też i jeden utwór. 
Zmysłowość dźwięków miło koi zmysły przywołując wspomnienia toskowych imprez, albo niedzielnych wieczorów, gdy takiej muzyki było po prostu więcej... 
Zatem: Disclosure - You & Me (Flume Remix).





"Będziesz tylko Ty i ja.
To będzie wszystko
o czym kiedykolwiek marzyłeś."


* * *


"Bo jest zbyt zimno
dla Ciebie tu i teraz.
Więc pozwól mi potrzymać
Obie Twoje ręce w dziurach mojego swetra."

[The Neighbourhood - Sweather Weather]



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Człowiek człowiekowi człowiekiem...

Obraz
"Nic, naprawdę nic, nie pomoże, jeśli Ty nie pomożesz dziś miłości." J uż dłuższy czas nic tutaj nie zamieszczałam, ale nie wynikało to stricto z braku doboru słów, chociaż fakt - na brak weny w ostatnim czasie narzekam. Chyba praca w istocie odbierała istotny pierwiastek chęci do pisania. Dobrze, że nie odebrała go do życia, bo to byłoby patowe. O statnie półtora roku - a podkreślam to często, ponieważ coś się wówczas odmieniło - pokazuje mi, że relacje międzyludzkie są trudne. Tym razem mam wrażenie, że jest coś, co kruszy moje mury. Wszystko jest niepewne. Delikatne. I chciałabym... naprawdę chciałabym... aby to było coś więcej. Ale na nic nie naciskam, niczego nie zakładam z góry. M oje myśli są wciąż pełne ludzi, których już dawno nie powinno tam być. Ale nawet gdy nie myślę, śnią mi się nocą. Tak jak dzisiaj... To jest straszne, bo nieraz rozmawiałam z ludźmi na temat tego, ze nie powinno się wracać do dawnych relacji, bo to zawsze jest powrót wspomnień...
Czytaj więcej

Przeddzień Halloween...

Obraz
 "- Śmiech oświetla życie. Jest jak lampa. - odparła. - Bez niego jest ciemno, duszno i ciasno, nawet wówczas, gdy świeci słońce." ~*~ Minęło około czterech miesięcy od mojego ostatniego wpisu tutaj. W każdym tygodniu pojawiała się myśl, że warto byłoby utrwalić czas, który minął, ale - standardowo - ciągle coś mnie od tego odciągało. W dużej mierze uciekałam w świat symulacji życiowej w The Sims 4. Pojawiała się we mnie wizja, którą chciałam tam przenieść, no i wygrywało to z chęcią napisania tutaj czegokolwiek. Ale, ale! Dzięki temu dzisiaj, gdy moja Połówka poszła spać, mam chwilkę, aby to wszystko jakoś poskładać w całość. W słuchawkach leci jakiś przyjemny ambient grany na pianinie.  Od ostatniego wpisu sporo się zmieniło. Przede wszystkim - we mnie. Może nawet nie tyle, że zniknęły wątpliwości, ale chyba po prostu bardziej skupiłam się na tym, co życie mi podarowało - na związku. Owszem, nie jest idealnie, pewnie nie wpisuje się w jakiś mój kanon idealnej relacji i nier...
Czytaj więcej

Frustracja i smutek...

~*~  Niezliczoną ilość razy w ostatnim półroczu myślałam o napisaniu tego wpisu. W mojej głowie układały się całe treści, które chciałam z siebie wylać, ale ostatecznie wygrywały inne sprawy albo okoliczności były niesprzyjające.  Powróciłam do czegoś, co ma mi pomóc okiełznać emocje, rosnącą złość i frustrację. Będąc na ostatniej wizycie u neurologa poprosiłam o przepisanie leku, który kiedyś pozwolił mi na pół roku stać się bardziej rozsądną, spokojną i skorą do przemyślanych zachowań. Niestety, poziom mojej złości w ostatnich miesiącach był na tyle przytłaczający, że uświadomiłam sobie, że bez farmakologii się nie obejdzie. Myślę też poważnie nad terapią. Jest to na tyle dobijające, że nie potrafię sobie z tym dać rady. Czuję się jak w klatce, czuję się nieszczęśliwa. Nieszczęśliwa w związku i mocno nim rozczarowana.  To skłoniło mnie do poważnej rozmowy z moją partnerką. Powiedziałam jej o swoich rozczarowaniach, o tym, jak mnie to wszystko przytłacza. Powiedziałam je...
Czytaj więcej